Serwis internetowy

Przedstawiamy informację o pierwszym z kroków prawnych jakie podejmuje Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP w reakcji na politycznie motywowaną, jawną kpinę z polskiego prawa.

Sprawę opinii Sejmu nt. ustawy represyjnej przygotowywanej dla "Trybunału Konstytucyjnego" w związku z pytaniem prawnym skierowanym tam przez Sąd Okręgowy w Warszawie, opisaliśmy 18 października br. nazywając ją "Tragikomedią w 5 aktach". Właśnie opublikowany został jej 5 akt, na który czekaliśmy, czyli druga (choć pod tą samą sygnaturą akt co opinia z 5 października 2018 r.), poprawiona na wyraźne żądanie Marszałka Sejmu Marka K. opinia z dn. 23 listopada 2018 r.

Stanowisko Federacji Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP w sprawie ustawy represyjnej z 16 grudnia 2016 r. jest od początku jednoznaczne i niezmienne - jest  ona w całości niezgodna z Konstytucją RP. Potwierdzają je m.in. opinie Biura Analiz Sejmowych, Biura Legislacyjnego Senatu i uwagi Sądu Najwyższego wydane jeszcze na etapie procedowania tej pseudoustawy, a także opinie wielu uznanych konstytucjonalistów oraz przedstawicieli środowisk prawniczych, sporządzone już po jej "uchwaleniu" w sali kolumnowej Sejmu (można je znaleźć w naszej Bibliotece). 
Przez ostatnie dwa lata, ani fundamentalne zasady prawa, ani Konstytucja RP nie uległy zmianie. Cóż więc takiego się stało, że dziś wyjaśnienia (opinie) Marszałka Sejmu dla "TK" w sprawie ustawy represyjnej,  opracowane przez BAS są całkowicie odmienne od opinii tego Biura sprzed dwóch lat? Ba, są one w istotnej części sprzeczne z wyjaśnieniami sporządzonymi w tej samej sprawie przez to samo Biuro zaledwie przed miesiącem i przyjętymi  przez sejmową Komisję Legislacyjną.
Odpowiedź jest prosta. Zwyciężyło podejście "ani kroku wstecz". To, co się od początku dzieje wokół ustawy represyjnej (sposób jej procedowania, okoliczności uchwalenia, przewlekłość administracyjnych postępowań odwoławczych i praktyczne zablokowanie sądowych postępowań odwoławczych przez skierowanie pytań prawnych do "TK"), to ewidentny przykład pisania i stosowania prawa pod potrzeby polityczne, a nie dla dobra obywateli. A prawo to piszą właśnie tacy prawnicy, jak ci zatrudnieni dzisiaj w BAS. Gotowi za przysłowiową "garść srebrników" wykonać każde zlecenie swych mocodawców, nie dbając o uczciwość, moralność ani zasady etyki zawodowej.
Dlatego chcemy ich poznać, z imienia i nazwiska, o co wystąpiliśmy we WNIOSKU O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI PUBLICZNEJ, przesłanym w dniu wczorajszym do Marszałka Sejmu.

 Żródło: FSSM RP

INFORMACJA PRAWNA FSSM RP
dot. Skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, wydanej w trybie art. 8a ustawy emerytalnej

Wychodząc naprzeciw dużemu zainteresowaniu sprawą zaskarżania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego negatywnych decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji dot. wniosków złożonych w trybie art.8a ustawy represyjnej przez część objętych nią byłych funkcjonariuszy, publikujemy niniejszą Informację Prawną wraz ze wzorem Skargi.
Decyzję o tym, czy taką skargę do WSA skierować, musi oczywiście podjąć samodzielnie każdy, kto z wnioskiem do MSWiA wystąpił. My uważamy, że jeżeli już ktoś się na na taki krok zdecydował, to powinien sprawę kontynuować do wyczerpania dostępnych środków prawnych.
Z faktu, że jak dotąd WSA wszystkie skargi oddalił, nie należy absolutnie wnioskować, że uczyni tak ze wszystkimi pozostałymi. Pamiętajmy, że wszystkie dotąd oddalone skargi dotyczyły wniosków osób, które nie spełniały zdaniem Sądu kryteriów art. 8a ustawy. Dlatego należy po prostu poczekać na wyroki WSA w kolejnych sprawach.

Osoby, które otrzymały już decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o odmowie wyłączenia stosowania wobec nich art. 15c, art. 22a lub art. 24a ustawy z dnia z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...) z uwagi na krótkotrwałą służbę przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., rozważają zapewne jej zaskarżenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Dla tych osób przygotowaliśmy propozycję wzoru takiej "Skargi" (TUTAJ).

Z uwagi na mnogość stanów faktycznych, dotyczących indywidualnych sytuacji skarżących, wzór ten ma charakter ogólny a zarazem możliwie uniwersalny. Wymaga on odpowiedniego dostosowania jego treści do konkretnej sprawy, w tym także do życiorysu zawodowego skarżącego. 

Zanim jednak przystąpimy do formułowania "Skargi" wg powyższego wzoru, warto zapoznać się z kilkoma, niżej przedstawionymi uwagami.

1. Ustawa emerytalna, w art.8a, przewiduje, że o wyłączenie zastosowania odpowiedniego przepisu ustawy (art.15 c - dot. emerytury; art.22 a-dot. renty inwalidzkiej; art.24 a- dot. renty rodzinnej) może się ubiegać  tylko taka osoba ,która  spełnia łącznie dwa wskazane w niej warunki, tj.:

- pełniła krótkotrwałą służbę przed 31 lipca 1990 r. we wskazanych jednostkach oraz

- rzetelnie wykonywała zadania i obowiązki po dniu 12 września 1989 r w szczególności z narażeniem zdrowia i życia.

Należy jednak podkreślić, że drugi z ww. warunków odnosi się wyłącznie do służby w resorcie spraw wewnętrznych. Nie bierze się pod uwagę "rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków" w pracy wykonywanej poza resortem spraw wewnętrznych.

2. W większości znanych nam decyzji odmownych dot. zastosowania art. 8a ustawy emerytalnej Minister nie kwestionuje spełnienia warunku "rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków",  lecz z reguły uważa że wnioskodawca nie spełnia przesłanki "krótkotrwałości służby". Stwierdza to, mimo że nie ma ustawowej definicji pojęcia "krótkotrwałość".
Jest to warunek, którego spełnienie zależy wyłącznie od tzw. uznania administracyjnego, inaczej rzecz ujmując, od woli Ministra. W naszej opinii  "krótkotrwałość" należy rozumieć jako przewagę czasową  służby pełnionej po dniu 31 lipca  1990 r, nad służbą pełnioną przed tą datą.

3. Dowodem dla sądu, potwierdzającym pełnienie służby z narażeniem życia i zdrowia mogą być miedzy innymi:

- orzeczenie komisji lekarskiej o inwalidztwie mającym związek z służbą, np. w wyniku odniesionych ran,

- nagrody, odznaczenia i pochwały za akcje prowadzone w warunkach zagrożenia życia i zdrowia.

4. Podstawą skutecznej skargi będzie wykazanie, że decyzja Ministra została wydana z  naruszeniem prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy (art.145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [p.p.s.a.]). To naruszenie, w naszej opinii, polega na przekroczeniu granicy uznania administracyjnego i na niedopełnieniu obowiązku wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, a także na nieuwzględnieniu przy wydawaniu decyzji słusznego interesu skarżącego. Taki obowiązek nakłada na Ministra art. 7 k.p.a.

5. Postępowanie przed sądem administracyjnym będzie polegać na badaniu zgodności z prawem działań Ministra oraz na zbadaniu zebranego w sprawie materiału dowodowego.
Sąd nie prowadzi sam z siebie postępowania dowodowego. Wyjątkowo może dopuścić dodatkowy dowód z dokumentów, o ile dotyczyć on będzie okoliczności mającej istotne znaczenie w sprawie, a to dopuszczenie nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania (art.106 § 3 p.p.s.a).

6. Sąd administracyjny, uwzględniając skargę, nie wydaje nowej decyzji, np. o przyznaniu świadczenia w poprzedniej wysokości (przed wejściem w życie ustawy represyjnej). 
Sąd w takim przypadku orzeka o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości lub w części (art.145 § 1 pkt 1 ppkt a). W wyroku Sąd może zobowiązać Ministra aby w określonym terminie wydał nową decyzję oraz wskazać sposób załatwienia sprawy. Możliwe jest też pozostawienie nowej decyzji do uznania przez Ministra (art. 145a § 1 p.p.s.a).

7. Istnieje prawdopodobieństwo, że w przypadku niektórych decyzji wydanych przez Ministra w trybie art. 8a ustawy emerytalnej, nie zostały dopełnione wszystkie wymogi określone w przepisach k.p.a. regulujących zasady postępowania organu przy wydawaniu decyzji administracyjnej.  Dla skarżącego stwierdzenie takiego faktu ma znaczenie, gdyż dodatkowo uzasadnia zarzut istotnego naruszenia prawa materialnego w jego sprawie.
Dla przypomnienia wskazujemy na najważniejsze zasady dotyczące postępowania przed organami administracji publicznej:

- Organ administracji jest zobowiązany do prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania (art.8 § 1 k.p.a.)

- Organy są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 k.p.a.).

- Organy obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszenie żądań (art.10 § 1 k.p.a.). Od tej zasady organ może odstąpić jedynie wówczas, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną (art.10 § 2 k.p.a.). Przepis § 2 nie ma zastosowania w sprawach wniosków o zastosowanie art. 8a ustawy emerytalnej.

- Organ jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 k.p.a.).

- Żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy (art.78 § 1 k.p.a.).

- Strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodów ze świadków, biegłych lub oględzin przynajmniej na siedem dni przed terminem (art.79 § 1 k.p.a.).
- Strona ma prawo brać udział w przeprowadzeniu dowodu, może zadawać pytania świadkom, biegłym i stronom oraz składać wyjaśnienia ( art.79 § 2 k.p.a).

- W postępowaniu wszczętym na żądanie strony, informując o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów  oraz zgłoszonych żądań, organ administracji publicznej jest obowiązany do wskazania przesłanek zależnych od strony, które nie zostały, na dzień wysłania informacji spełnione lub wykazane, co może skutkować wydaniem decyzji niezgodnej z żądaniem strony ( art. 79a  § 1 k.p.a.). W terminie wyznaczonym na wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, strona może przedłożyć dodatkowe dowody celem wykazania spełnienia przesłanek o których mowa w § 1 ( art.79a § 2 k.p.a.).

- Okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możliwość wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art.10 § 2 k.p.a.( art. 81 k.p.a.).

- Jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku powstały niewyjaśnione fakty istotne dla sprawy organ administracji publicznej dla ich wyjaśnienia może przesłuchać stronę (art. 86 k.p.a.).

8. W przypadku stwierdzenia naruszenia w postępowaniu prowadzonym przez Ministra, którejś z wymienionych wyżej zasad należy wskazać takie naruszenie w uzasadnieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W tym celu zarzuty dotyczące wydanej decyzji uzupełniamy poprzez wskazanie przepisu k.p.a., który został naruszony oraz w uzasadnieniu przytaczamy szczegółowo, na czym to naruszenie polegało.

Komisja Prawna FSSM RP

Żródło: FSSM RP

W związku z licznymi zapytaniami, a nawet próbami podejmowania już teraz działań prawnych np. wnoszenia odwołań/pozwów do sądów powszechnych związanych z ustawą z dnia 16 grudnia 2016r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 30.12.2016 r., poz. 2270), tzw. ustawa "dezubekizacyjna", SEiRP ZG informuje zainteresowanych, że:

1. Rozpoczęcie indywidualnej drogi sądowej jest możliwe nie wcześniej niż po otrzymaniu decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno Rentowego MSWiA stanowiącej o zmniejszeniu emerytury/renty. W decyzji tej znajdzie się pouczenie o możliwości jej zaskarżenia (w jakim terminie i do jakiego sądu).
2. Zgodnie z tym pouczeniem, według stanu na dzień dzisiejszy, emeryt/rencista będzie mógł wnieść odwołanie od ww. decyzji do Sądu Okręgowego - Wydziału Ubezpieczeń Społecznych, za pośrednictwem Dyrektora ZER MSWiA. Nie ponosimy przy tym żadnych kosztów z tym związanych. Nie wiemy jednak jak strukturę organizacyjną sądów powszechnych ukształtuje, w niedalekiej przyszłości, zapowiadana przez Ministra Sprawiedliwości reforma sądownictwa.

Pamiętajmy!
- jeśli odwołanie wysyłamy pocztą, koniecznie zróbmy to listem poleconym za potwierdzeniem odbioru,
- jeśli odwołanie składamy osobiście w ZER, powinniśmy mieć drugą kopię odwołania, na której przyjmujący pracownik pieczęcią i podpisem potwierdza nam jego złożenie.

1. Wyrok sądu I instancji może być dwojaki:
a. sąd może uznać że zmniejszenie emerytury/renty było bezprawne. W takiej sytuacji ZER MSWiA może wnieść apelację do sądu II instancji i zapewne to zrobi.
b. sąd może uznać, że zmniejszenie emerytury/renty było zgodne z prawem. W tej sytuacji emeryt/rencista może wnieść apelację do sądu II instancji. Wniesienie apelacji jest bezpłatne.

Ważne ! Aby wnieść skutecznie apelację, należy uzyskać wyrok wraz z uzasadnieniem z Sądu Okręgowego. Wniosek o wyrok wraz z uzasadnieniem wnosimy do Sądu w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku./art. 328 kpc/

1. Wyrok sądu II instancji może być, podobnie jak I instancji, dwojaki:
a. sąd może uznać, że emerytura/renta była obniżona bezprawnie i należy ją przywrócić do poprzedniej wysokości. Wyrok sądu II instancji jest prawomocny co oznacza, że nie można go zaskarżyć. W tej sytuacji należy się zwrócić do ZER MSWiA o wypłatę zaległych świadczeń wraz z odsetkami.
b. sąd może uznać, że emerytura/renta była obniżona zgodnie z prawem. Wyrok taki staje się natychmiast prawomocny i nie podlega już zaskarżeniu.
c. wniosek o wyrok wraz z uzasadnieniem wnosimy do sądu II instancji w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku./art. 328 kpc/

Ważne! Od wyroku sądu II instancji przysługuje jeszcze środek nadzwyczajny w postaci skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Skargę kasacyjną można wnieść w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania wyroku tego sądu wraz z uzasadnieniem. Skarga kasacyjna musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Nie wstrzymuje ona jednak wykonania wyroku prawomocnego sądu II instancji.

5. W sytuacji opisanej w 4b emeryt/rencista będzie mógł wnieść indywidualną skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Na wniesienie takiej skargi mamy 6 miesięcy od dnia wydania wyroku sądu II instancji lub wydania wyroku przez Sąd Najwyższy jeśli była wniesiona skarga kasacyjna. Jeśli w czasie wydania orzeczenia sądu II instancji ,w Trybunale Konstytucyjnym będzie zawisła skarga dotycząca ustawy "dezubekizacyjnej", co do zasady skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu będzie można wnieść w terminie 6 miesięcy od wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny. Wniesienie skargi do ETPC jest bezpłatne.
6. W chwili obecnej brak jest sposobu postępowania w sprawie artykułu 8a (prawo łaski MSWiA), który obowiązuje od 1 stycznia 2017 r. Tam nie trzeba czekać na decyzje ZER. Spełniający warunki tego przepisu ( w rzeczywistości nieokreślone ) mogą składać stosowne wnioski. Wniosek składa osoba zainteresowana (czyli osoba pobierająca: emeryturę, rentę lub rentę rodzinną). We wniosku należy zamieścić uzasadnienie z powołaniem się na zapis punktu 1 i 2. Można dołączyć dokumenty potwierdzające "rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r. w szczególności z narażeniem zdrowia i życia".
Zgodnie z kpa wydanie decyzji powinno nastąpić w ciągu miesiąca, a w sprawie szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy (art. 35 par. 3 kpa). W przypadku negatywnej decyzji ministra spraw wewnętrznych, tj. odmowa wyłączenia stosowania art. 15 c, art. 22 a i art. 24 a cytowanej ustawy, "strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy" ( art. 127 paragraf 3 kpa). Jeśli minister spraw wewnętrznych podtrzyma negatywną decyzję, to można wnieść od niej odwołanie do WSA - za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (tj ministra spraw wewnętrznych). Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie ( art. 129 kpa).

Trudne do przewidzenia jest, czy uwikłanie MSWiA w ocenę narażania przez nas zdrowia i życia podczas służby (po linii administracyjnej) będzie skuteczne, np. w sytuacji gdy WSA w niektórych przypadkach uzna, że odrzucenie wniosku funkcjonariusza o wyjęcie go spod rygorów ustawy było wadliwe, albo w przypadku podtrzymania przez WSA decyzji ministra spraw wewnętrznych. Samo odrzucenie wniosku przez MSWiA daje szansę sędziom WSA i potem NSA na rozstrzygnięcie zgodności z prawem samej koncepcji zawartej w art. 8a.

7. Art. 22 a ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. pozostaje w sprzeczności z postanowieniami ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi spraw wewnętrznych (Dz.U. z dnia 18 grudnia 2014 r.) ponieważ art. 10 ustęp 5 ustawy o komisjach lekarskich stanowi, że inwalidztwo powstaje z chwilą złożenia wniosku i skierowania jego autora na komisję lekarską, o ile nie miało miejsca zdarzenie powodujące wystąpienie uszczerbku na zdrowiu (np. postrzał policjanta w czasie pełnienia służby) - ?"Datę powstania inwalidztwa komisja lekarska ustala na podstawie dokumentacji medycznej. Za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę ustaloną przez komisję lekarską. Jeżeli komisja, nie mogąc ustalić daty powstania inwalidztwa, ustaliła okres, w którym ono powstało, za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę końcową tego okresu. Jeżeli komisja nie mogła ustalić ani daty, ani okresu powstania inwalidztwa, za datę jego powstania przyjmuje się datę zgłoszenia wniosku o świadczenie".

Żródło: ZG SEiRP

W ubiegłym tygodniu (przed 19 października 2018 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrzył trzy skargi byłych funkcjonariuszy na decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji odmawiające wyłączenia przepisów art. 15 c, 22 a i 24 a "ustawy represyjnej"- (art. 8a)

Sprawa pierwsza dotyczyła funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW pełnił służbę przez okres 19 lat, z tego 11 lat zaliczono jako "służbę na rzecz totalitarnego państwa",
Sprawa druga dot. funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW przepracował 15 lat, z czego 2,5 roku zaliczono do "służby na rzecz totalitarnego Państwa", niemniej jednak odszedł ze służby przed 1 sierpnia 1990 r.
Sprawa trzecia dot. funkcjonariusza, który w formacjach podległych MSW służył przez 17 lat, z czego 1,5 roku zaliczono do "służby na rzecz totalitarnego Państwa", niemniej jednak odszedł ze służby przed 1 sierpnia 1990 r.

Wszystkie wskazane sprawy zakończyły się oddaleniem skarg b. funkcjonariuszy. Niemniej jednak z analizy stanów faktycznych spraw, dokonanej przez Sąd, wynikało, iż w każdym z trzech przypadków skarżący w oczywisty sposób nie spełnili łącznie obu kryteriów z art. 8a "ustawy represyjnej".

W pierwszej sprawie proporcja okresu całej służby do czasu "służby na rzecz państwa totalitarnego" okazała się zbyt duża, aby Sąd mógł uznać ją jako krótkotrwałą służbę.
Z kolei w dwóch pozostałych sprawach podstawą oddalenia skarg było zakończenie przez skarżących służby jeszcze przed dniem 1 sierpnia 1990 r., co uniemożliwiało Sądowi wykazanie spełnienia drugiego z kryteriów, o których mowa w art. 8 a ustawy.

Wnioski jakie wypływają z przeprowadzonych dotychczas przez WSA rozpraw sprowadzają się do stwierdzenia, że w pierwszej kolejności Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał decyzję, w sprawach, w których kryteria wynikające z art. 8 a ustawy represyjnej nie zostały w oczywisty sposób spełnione, co oznacza , że również Sąd w tych przypadkach nie będzie miał podstaw do uwzględnienia skargi. Niemniej jednak w przekazanych "ustnie" uzasadnieniach WSA podkreślił, że indywidualnie będzie podchodził do oceny każdej ze spraw, po formalnym spełnieniu obu przesłanek, nie kierując się definicjami słownikowymi przy ocenie poszczególnych kryteriów.

Pozostajemy z nadzieją, że aktualnie sprawy wpływające do WSA, spełniające minimum formalnych kryteriów, pozwolą WSA na dokonanie interpretacji kryteriów zawartych w art. 8a ustawy represyjnej, tak by jak najwięcej osób mogło skorzystać z tej regulacji.

Będziemy Państwu na bieżąco przekazywać informacje dotyczące orzecznictwa WSA we wskazanych wyżej sprawach.

Aleksandra Karnicka
Radca prawny